Tatusiu mój!

Uwielbiam Cię czytać!

amen. My patetycznie traktujemy bycie matką, mężów nie dopuszczamy do dziecka, a potem tylko fochy, frustracje, niesnaski…po co? mój małżon po przyjściu z pracy wie, CHCE czas spędzić z naszą małą, bawią się, paskudzą, potem ICH „wspólna” kąpiel, mleko i kimono. Ja się nie wtrącam, nie ingeruję, no chyba, że młoda chce być akurat ze mną, a tak…wyjebka;p (sorki za wyrażenie).
ON musi wiedzieć, że to też jego dziecko, ma się nią zajmować, bawić się i guzik mnie interesuje, że zmęczony z pracy wrócił…ja też nie siedziałam;p Na szczęście nie ma gadki, sam się garnie do pomocy, na zakupy wychodzę sama jak mam ochotę, potrzebę, nie ma patosu, bo go unikam, a jak mam jej i jego dosyć, to mówię o tym na głos, choć nie wypada, wiem….CZA być ideałem, ja nie jestem;p

Amen. i wszystko w temacie..że tak powiem..krótko, zwięźle i na temat!

Brawo. Moj tata zawsze sie nami zajmowal mimo ze pracowal zawsze my najwazniejsi dodam ze mialam z nim silniejsza wiez niz z mama on ze mna zostal i dziadkowie jak mama wyjechala do pracy. Sam z nami wyjezdzal na wakacje sam kapal moich braci. Moj syn nie ma ojca jest dawca ktory wlasnie po roku powiedzial chce byc ojcem powiedzialam straciles szanse ostatnio znow ze nie chce mnie znac o syna nie pyta. Kiedys mu syn pokaze kim jest dla niego czyli nikim. To ze dal zycie nic nie znaczy. Synek ma autorytet i wzor mezczyny oraz ojca do nasladowania ma wspanialego dziadka ktory jest jak tata i 2 wojkow ktorzy takze sa dla niego jak ojcowie. I to im moj synek czasem powie tato to im daje buzi. A dawca najlepiej niech popatrzy co mogl miec i niech zaluje

Rewelacja:)

Słowa PT: „To była by moja porażka życiowa gdybym się Jasiem nie zajmował albo nie mógł się zajmować” zostały mi po przeczytaniu Twojego postu, bo te słowa usłyszałam od ojca swojego syna, a mojego partnera. Nie jestem samotną matką tylko matką samotnie wychowującą dziecko – w mojej sytuacji to nie jedno i to samo.
D. chciałby, a nie może i widzę jak go to boli, jak tęskni, jak by oddał wszystko by być choć w jednym pokoju z synem, popatrzyć na niego chociażby z boku…
Tylko u nas to skrajna nie sprawiedliwość – jak to nazwała jedna osoba z świata wirtualnego co zna naszą historie całą.
Nie umiem sobie wyobrazić tego jak ktoś dobrowolnie z tego rezygnuję, jak takim matką musi być ciężko ponosić konsekwencje za dwoje bez żadnego wsparcia…
Czy nazwałabym kogoś takiego dawcą? Niekoniecznie, nie zniżyłabym siebie do takiego poziomu.

Noemi, dziękuję – niby takie oczywiste, a jednak uświadomiłam sobie wiele po przeczytaniu Twoich słów i słów PT – Matyldzia tatę ma cudownego, pisałam o tym kiedyś. Problem jest jednak ze mną i teraz ten problem rozwiążę – dziękuję :-*

Mądrze napisane 🙂

Od siebie dodam że jest masa przypadków pełnych rodzin, ojciec chce próbuje uczy się a mama ogranicza go bo przecież ona zrobi wszystko szybciej, lepiej.Pamiętam jak urodził się nasz pierwszy syn dosłownie patrzyłam meżowi na ręce i ciagle komendy nie tak inaczej itp.Mąż poprosił mnie bym dała mu się wykazać, a jak czegos nie bedzie wiedział poprostu zapyta, podziwiam ze tak spokojnie podszedł do tego.Ojciec jest ważny tak samo ważny jak matka, więc jesli tylko facet wykazuje chęci dajmy im szanse się wykazać a na spotkaniu z koleżankami nie dzwońmy co chwile sprawdzac jak sobie radzą;)Szkoda tylko dzieci których tatusiowie nie poczuwaja sie do obowiazku wychowania własnej pociechy ba nawet do placenia na nie.Świetny tekst

Post rewelacyjny. Prawdziwy. Dawca? Pan z pierwszego przykładu-tak to tylko dawca…Jeśli chodzi o aspekt nr 2 to…zgadzam się! Ojca trzeba angażować, popychać troszeczkę, bo czasem tato się boi zając maleństwem a to, że go wyręczamy w niczym nie pomaga 🙂 Jaś zapewne wyrosnię na dobrego człowieka mając przy sobie „aktywnego” tatę i świetna mamę 🙂

Skoro do „zrobienia” dziecka potrzeba dwójki ludzi, to do wychowywania również. Każdy powinien być odpowiedzialny za swoje decyzje. Ale powinien przede wszystkim być świadomy i CHCIEĆ. Szkoda tylko, że w naszym kraju opiekę nad dziećmi nadal przypisuje się głownie matce, a nie obojgu opiekunom. Mam wrażenie, że społecznie czasami ojciec jest tylko „dodatkiem”, który nie powinien pomagać kobiecie w zajmowaniu się dziećmi.

Ciekawa jestem, czy „tatuś” kiedyś stwierdzi, że chce jedna synka poznać… :/

super tekst. Mamy 7 tygodniowa coreczke i sposob w jaki zajmuje sie Nia moj narzeczony przerosly moje najsmielsze oczekiwania. Choc wraca zmeczony po ciezkim dniu pracy zawsze znajdzie sile zeby ponosic mala itd…

super tekst. podzielam Twoje zdanie ze dziecko ma mame i tate ! mamy 7 tygodniowa coreczke, i sposob w jaki zajmuje sie Nia moj narzeczony przeroslo moje oczekiwania…nie wazne czy wroci z pracy po 5 czy 12 godzinach zawsze znajdzie sile i czas by chodz na chwile zajac sie malutka. Jest na prawde swietnym ojcem i przyszlym mezem 🙂

Moi synowie też mają wspaniałego tatę 🙂
Nie rozumiem jak można zostawić własne dziecko.
Mój kolega sam wychowuje córkę bo „mamusia” ją zostawiła i wyjechała z innym ;/

AMEN
Czasem to nie nieodpowiedzialny ojciec nie zajmuje się dzieckiem (choć takich jest na pęczki), tylko właśnie nadopiekuńcza matka odsuwa go od tej roli, a co gorsza chore przekonania matek, babć, teściowych: bo to chłop-nie potrafi. Dobrze to ujęłaś-każda z nas nie umiała na dzień dobry być matką, ojciec tez musi nauczyć się być rodzicem, ale żeby mieć szansę być nim naprawdę musi mieć dostęp do dziecka.
Nadmienię tylko, że u nas nawet jeśli tatunio wraca styrany z roboty,a pod brama już czeka na niego kolejny klient, musi chwilę poczekać, bo 20ta to czas czytania bajki na dobranoc,a czyta ta bajkę tata.

Dobry tekst. Takich historii jest pełno nie tylko w Polsce. Najgorsze jest to, że w społeczeństwie nadal pokutuje przeświadczenie, że jedynym obowiązkiem faceta powinno być utrzymywanie rodziny. Do tego dochodzi presja ze strony społeczeństwa, wieczne patrzenie matce na ręce i bombardowanie idiotycznymi uwagami…Dużą rolę odgrywają w tym same kobiety, jeśli godzą się na takie zachowania, same sobie krzywdę robią. Sobie i dalszym pokoleniom wychowując swoje dzieci zgodnie z takim przekonaniem.

Błąd w pierwszym wersie.Kobieta też ma wybór.,też może zostawić dziecko i odejść i też jest mnóstwo takich przypadków. Tekst słaby, o niczym., widać,że brakuje Ci warsztatu p iśmienniczego i polotu. Próbujesz być kontrowersyjna,a wychodzi zabawnie.

Mi się nie ułożyło z tatą mojego dziecka tak jak bym tego chciała, ale bardzo szanuję go za to, że mimo wszelkich naszych sporów chce uczestniczyć w życiu swojego syna, spędza z nim (i ze mną) czas, próbuje. Dlatego nie utrudniam i nie traktuję go tylko jako płatnika alimentów. Jeśli oprócz „dawać” chce też, a właściwie to przede wszystkim BYĆ, to dla mnie bardzo cenne i cieszę się, że moje dziecko ma takiego ojca.

Tata, wielki człowiek. Nauczył mnie czytać, jak nie zgubić się w lesie, jakie grzyby są jadalne nie tylko raz…. Mogłabym wymieniać wiele. Ojca nie ma że mną już 25 lat, tak bardzo mi go brakuje. Choć przez wielu był zbyt łatwo osądzany, dla mnie był najlepszy, zawsze punktualny i słowny. Bogu dzięki że dał mi takiego ojca, szkoda że ma tak krótko…. Pozdrawiam Magdalena

Mam to szczęście, że mam przy sobie mężczyznę, który jest wspaniałym tatą. Uwielbiam patrzeć na moich chłopaków razem. Cieszę się, że Kasztan ma tatę, jakiego ja nie miałam. Różnie się w życiu układa, ale wierzę, że kontakt nawiązany z dzieckiem już w okresie ciąży w zasadzie, procentuje. I masz rację, matka nie powinna przeszkadzać w tworzeniu się tej więzi, a często tak się dzieje… że niby same potrafimy przy dziecku wszystko zrobić lepiej, szybciej itd. Nie tylko matki, które się z ojcem dziecka rozstały, tak robią. Znam wiele par, które żyją ze sobą, ale dzieckiem zajmuje się tylko mama, bo przecież chłopy się na tym nie znają…Jeśli ktoś ma pomóc, to już lepiej babcie…A wciąż odsuwany na bok mężczyzna, w końcu przestaje nawet chcieć. Tak mi się napisało dwuznacznie, ale zostawiam 🙂

1. „Kobieta nie ma wyboru”. Serio nie ma? A) może nie uprawiać seksu; B) może uprawiać seks z kimś kto udowodnił że jest odpowiedzialny; C) może się sama dodatkowo zabezpieczać (i nawet w tym ma znacznie szersze pole do popisu), D) na zachodzie może zrobić sobie aborcję na życzenie nie pytając ojca o zdanie.

2.Wszyscy są po jej stronie: społeczeństwo, która nadal uważa, że dziecku potrzebna jest tylko matka no i sądy, które w swoim rozumowaniu zatrzymały się w średniowieczu. … Ale czy na pewno?
Tak na pewno. Kobieta jako matka od samego początku ma znacznie więcej praw niż ojciec, np. może podać dowolne dane do aktu urodzenia dziecka i ta sytuacja nie zmienia się również w czasie rozwodu. Poza tym ta więź i odpowiedzialność za dziecko u matek jest mocno przeceniana. Mózg kobiety jest przez niemal 9 miesięcy kompany w hormonalnym koktajlu który ma na celu wykształcić, a potem utrwalić więź między matką a potomstwem, sam poród generuje dodatkową porcję hormonów która ma przypieczętować wytworzenie się więzi. U mężczyzn takie zjawisko nie zachodzi. Tak więc chwalenie matki za to że czuje więź z dzieckiem jest jak chwalenie ryby że pływa.
3. „Matka styrana, no bo przecież musi sprzątać/gotować i jeszcze zajmować się dziećmi.” Chyba mentalnie to się autorka nie wyrwała z lat 50tych. Faktycznie strasznie to ciężkie zajęcia. Może mężczyzna któremu wszystko robiła mamusia a potem żona, poczuje sympatię do 'styranej matki’ ale nie taki który mieszkał długi czas sam i wie ile trwa przygotowanie posiłku, nastawienie prania itd. Ja sam opiekując się na urlopie (długim) dzieckiem siostry nie miałem problemu żeby w czasie popołudniowej 1h drzemki dziecka wstawić pranie, pozamiatać podłogi i je umyć oraz przygotować obiad. W ogóle opiekowanie się dziećmi, swoimi, to lekka robota. Wykonywałem wiele zawodów które były ZNACZNIE cięższe (kierownik sklepu, kierownik projektu w firmie zajmującej się IT, kierownik działu zamówień, na studiach konsultant techniczny klienta biznesowego itd.). To nie jest XX wiek gdzie trzeba myć podłogę na kolanach.