TOP 10 rzeczy, które mnie zdziwiły w macierzyństwie.
Możliwe, że coś mnie jeszcze zdziwi, choć w sumie zamiast TOP 10 mogłoby być TOP 20, ale wybrałam dla Was 10 rzeczy, które zadziwiają mnie po dziś dzień.
1.
Poród. Nie jestem jedną z tych, które łechtają sobie ego tym heroicznym wyczynem. Przez krótki moment myślałam, że albo wy&^$#* w kosmos z bólu, albo z tego bólu umrę. W końcu jak to możliwe, że przez dziurkę wielkości cytryny, przeciskamy arbuza? I na dodatek ten arbuz zamiast wychodzić główką postanowił wyjść tyłkiem majestatycznie informując wszystkich gdzie nas ma. Naiwnie myślałam, że ten ból jest wyolbrzymiony, a kobiety krzyczą, bo nie mają co robić. Tak się jakość złożyło, że z moim donośmy głosem chyba cała klinika słyszała jak się drę, a ja przez trzy dni miałam chrypę. Powiedziałam kiedyś do PT:
– Ty się w sumie ciesz, że się spóźniłeś. Gdybyś był obok mnie, byłabym jedną z tych, które krzyczą, że więcej się nie wypną facetowi.
2.
Już pierwszego dnia po powrocie Jacha do domu poczułam niepohamowaną chęć by uciec gdzie pieprz rośnie. Cała moja cudowna wizja macierzyństwa właśnie rozsypała się na bilion kawałków. On płakał, ja go nosiłam. On beczał, ja razem z nim. I tak sobie beczeliśmy. On, bo bolał go brzuch, a ja bo była 4 nad ranem, a ja nie zmrużyłam oka. Potem było jeszcze gorzej, bo mu się poprzestawiały pory dnia. Z nocy zrobił się dzień, a z dnia noc. Dochodziła północ. Ja leżałam na łóżku wpatrując się podkrążonymi oczętami w sufit, nogą bujając fotelik-nosidło, w nadziei, że albo zaśnie od bujania, albo od zapachu moich skarpetek. W końcu PT stwierdził, że może byśmy go w auto zapakowali, pojeździli po mieści. W aucie to on zawsze zasypia … Pierwsza w nocy. To chyba jakiś żart.
3.
Dziecko naprawdę jest w stanie się tak osrać, że wszystko wychodzi bokiem i nawet górą. Tylko szkoda, że nikt mnie o tym nie uprzedził. Tzn. ktoś kiedyś mi opowiadał, że mu się dziecko tak osrało, że wszystko górą wyszło i trzeba było kąpać, bo włosów od śmierdzącej papki to się chusteczkami nawilżającymi nie wytrze. Ja się śmiałam, ale potem spoważniałam i w duchu się modliłam do samej siebie, żeby to nigdy mnie nie spotkało. PT śmiał się jeszcze głośniej. Super, że śmiał się więcej niż ja, więc trafiło na niego.
– Niemożliwe. To niemożliwe! – burczał PT szukając chyba drugiego sprawcy tego incydentu.
– Po prostu pyszne mleko było. Bardzo.
4.
Zakupy bez dziecka. Miła chwila relaksu. Pcham przed sobą wózek sklepowy. Czekam w kolejce.
– Co Ty robisz?! – szepcze PT.
– Hę?
Teraz już wiem dlaczego wszyscy przyglądają mi się jakbym miała na czole napisane: ,,Coś ze mną nie tak„. Wózek sklepowy, ten bez dziecka bujałam w przód i w tył informując wszystkich jednocześnie, że jestem matką. Bo chyba tylko matki tak robią? Kilka dni później widzę jak PT robi to samo.
– Boże. To już jakaś choroba.
5.
Czasami czułam się tak jakbym miała piątkę dzieci. Jedno właśnie opluło mnie marchewką z głośnym ,,Bleee-Pffeee!”, drugie właśnie porozrzucało wszędzie swoje piszczące i grające zabawki, trzecie właśnie się zrzygało wprost na moją świeżą, czystą bluzkę, czwarte zaczynało beczeć w momencie, kiedy próbowałam sprać z siebie rzygi i marchewkę z twarzy,a piąte boleśnie wrzynało swoje dwa zęby w moje ramię.
Potrzebujędwieparyrąk!
6.
Mój mózg zaczął źle znosić pewne decybele. To był pisk i kwik wydobywający się z małego, pulchnego bobasa, który tak naprawdę sam nie wiedział czego chce. Spać nie, jeść nie, bawić nie, pielucha czysta, on czysty. Kurna to co jest nie tak?! Ja już nie chce być matką. Weźcie go, ja idę spać.
7.
Mój dom przypomina pobojowisko. No dobra, nigdy nie byłam perfekcyjną Panią domu, ale odkąd w naszym domu mieszka dziecko wszystko odbywa się razy dwa. W sumie to nawet mam pretekst. Już przestałam nawet to kontrolować. Kiedyś było duże prawdopodobieństwo, że wdepniesz skarpetką w marchewkową papkę, dzisiaj jest większe prawdopodobieństwo, że w najlepszym wypadku złamiesz nogę na jego aucie, albo boleśnie wbijesz w stopę ogon dinozaura. Bo przecież ból jak cholera jest wtedy, kiedy próbujesz przedrzeć się przez dżunglę (czyt. pokój dziecięcy), żeby sprawdzić, czy aby na pewno smacznie śpi i napotykasz tor przeszkód, a potem zaciskasz wargi do krwi, żeby nie krzyknąć z bólu, bo wiesz, że go obudzisz, a to będzie oznaczać, że nici z relaksującej kąpieli.
8.
Dzieci nie śpią. One ładują baterie. Potem od 6:30 do godziny 20 biegają. Skaczą. Denerwują dorosłych. I przede wszystkim doprowadzają do załamań nerwowych milion razy dziennie. Potem sama już nie wiesz czy wyskoczyć przez okno, czy jego wyrzucić przez okno. No i przede wszystkim, dlaczego jesteś zmęczona od samego patrzenia na niego? Jak to możliwe, że takie małe dziecko, o potrzebach chomika czy świnki morskiej potrafi w przeciągu 5 minut zmienić Twój nastrój?
9.
Słyszę go z drugiego pokoju jak oddycha. Nawet wtedy, kiedy drzwi są przymknięte. Psiknięcie słyszę z dołu, a do toalety zaczęłam chodzić sama dopiero niedawno. Bo przecież nagle jak siedzę na tronie nie ma lepszego miejsca do zabaw niż łazienka.
10.
Noworodki są brzydkie. Dlaczego moje jest takie piękne? Ma taki piękny nosek. Oczy! Nawet włosy! Rączki. Paznokcie. Wszystko piękne. Widzicie?! To ja urodziłam takie piękne dziecko.
Naprawdę da się tak kochać? Tak bardzo mocno? Naprawdę można płakać, bo dziecko zrobi pierwsze kroki? A potem płakać, bo powie ,,Kocham Cię” nawet wtedy, kiedy wiesz, że 5 minut później w złości powie, że jesteś głupia? Naprawdę jest mój? Jest taki idealny …
49 comments